Konu 2 Motivasyonel Görüşmenin İlkeleri, Süreçleri ve Ruhu

Motivasyonel Görüşmenin Ruhu

Motivasyonel Görüşmede, sağlık profesyoneli, çocuğu veya ebeveynlerini değişime doğru yönlendirmek için çatışmacı olmayan bir yaklaşım benimseyen uzmandan ziyade kolaylaştırıcı olarak görülür. Motivasyonel Görüşmenin genel ruhu şu şekilde tanımlanabilir:

  • İşbirliği
  • Çağrışım
  • Çocuk otonomisini desteklemek
  • Önemsemek
  • Eleştirel olmayan
  • Çocuk merkezli
  • Aktif dinleme
  • Çoğu için dikkatli bir irade eylemi gerektiren

Motivasyonel Görüşmenin

Ruhuİşbirliği: çocuk ve uygulayıcı arasında bir ortaklık kurulur. Ortak karar alma gerçekleşir. Uygulayıcı, çocuğun kendisi hakkındaki uzmanlığını kabul eder.

Çağrışım: Uygulayıcı, değişim nedenlerini çağrıştırarak çocuğun kendi değişim motivasyonunu harekete geçirir. Uygulayıcı, sağlık davranışı değişikliğini çocuğun umursadığı şeylerle ilişkilendirir.

Çocuğun otonomisine saygı duymak: Uygulayıcı çocuğu bilgilendirip tavsiyede bulunsa da, çocuğun değişmeme hakkını ve özgürlüğünü kabul eder. ‘Sana kalmış’

Yetkili veya paternalist terapötik tarz

Çatışma: Uygulayıcı, çocuğun bozuk bir bakış açısına sahip olduğunu varsayar ve sonuç olarak ‘içgörü’ ihtiyacını empoze eder. Uygulayıcı çocuğu değişmeye ikna etmeye ve zorlamaya çalışır

Fikirleri empoze etme: Çocuğun değişmesi için gereken içgörü, bilgi veya becerilerden yoksun olduğu varsayılır. Uygulayıcı çocuğa ne yapması gerektiğini söyler.

Yetki: Uygulayıcı çocuğa değişiklik yapması talimatını verir

Tablonun arka planında yer alan bu Fotoğraflar Bilinmeyen Yazarlar tarafından CC BY ve CC BY-NC-ND

Motivasyonel Görüşmenin İlkeleri

Motivasyonel Görüşmede 4 Süreç: RULE (kural)

  • Miller ve Rollnick, RULE (KURAL) kısaltmasıyla temsil edilen dört yol gösterici ilke geliştirerek sağlık hizmetleri ortamları için Motivasyonel Görüşme uygulamasını basitleştirmeye çalıştılar:

Düzeltme refleksi, sağlık profesyonellerinin çocuklara iyi sağlık için doğru yolu tavsiye etme eğilimini tanımlar. Bu genellikle uygulamada çelişkili bir etkiye sahip olabilir ve şidiki durumu korumak için istemeden argümanı güçlendirebilir. Esasen, çoğu insan değişim konusunda kararsız olduklarında iknaya direnir ve davranışı sürdürme nedenlerini hatırlatarak yanıt verir. Uygulamada motivasyonel görüşme, klinisyenlerin çocuğun değişim için motivasyonlarını keşfedebilmeleri için başlangıçtaki düzeltme refleksini bastırmalarını gerektirir.

Sonunda davranış değişikliğine yol açacak olan, uygulayıcının değil, çocuğun kendi değişim nedenleridir. Uygulayıcı, çocuğun ilgi alanlarına, kaygılarına ve değerlerine merakla yaklaşarak ve çocuğun değişim motivasyonlarını açıkça keşfederek, çocuğun motivasyonlarını ve değişimin önündeki potansiyel engelleri daha iyi anlamaya başlayacaktır.

Çocuğu neyin motive edeceğini ve durumlarının artılarını ve eksilerini anlamak için etkili dinleme becerileri esastır. Motivasyonel görüşmede genel bir kural, bir konsültasyonda dinleme ve konuşma için eşit miktarda zamanın harcanması gerektiğidir.

Çocukların sonuçları, tedavilerinde aktif bir işbirlikçi olduklarında iyileşir. Çocuklara yetki vermek, sağlıklarını iyileştirmek için nasıl değişiklik yapabilecekleri konusunda kendi fikirlerini keşfetmeyi ve geçmişte neyin başarılı olduğu konusunda çocuğun kişisel bilgisinden yararlanmayı içerir. Gerçekten işbirlikçi bir terapötik ilişki, güçlü bir motive edicidir. Çocuklar bu ilişkiden en çok, uygulayıcının da değişimin mümkün olduğuna dair umudunu somutlaştırdığı zaman yararlanır.

Uygulamada Motivasyonel Görüşmenin Aşamaları